Հայաստանի Հանրապետություն

Հայաստանի Հանրապետությունը գտնվում է Հայկական լեռնաշխարհի հյուսիս-արևելքում: Երկրի տարածքի շուրջ 50%-ը գտնվում է ծովի մակերևույթից 2000 մետր բարձրության վրա: Միջին բարձրությունը 1700-1800 մետր է: Ամենաբարձր կետը Արագած լեռն է` 4.095 մետր, և ամենացածրը՝ Դեբեդ գետի ստորին հոսանքի շրջանը` 375մ.։ Հյուսիսից և արևելքից Հայաստանը եզերված է Փոքր Կովկասի լեռնաշղթաներով: Երկրի կենտրոնական մասում ձգվում են հրաբխածին լեռնազանգվածները, իսկ հարավ-արևմուտքում գտնվում է Արարատյան դաշտավայրը: Հանրապետության հարավային մասում ձգվում է Զանգեզուրի լեռնաշղթան, որն ամենաբարձրն է Փոքր Կովկասի բարձրավանդակում: Հայաստանի տարածքը պատկանում է երիտասարդ ալպիական ծալքային գոտուն, ինչը պայմանավորում է շարունակվող լեռնագոյացման գործընթացները, որոնց հետևանք են ավերիչ երկրաշարժերը: Այդ մասին են վկայում Լենինականի (1926 թ.), Զանգեզուրի (1931թ.), Երևանի (1937 թ.), և առավել ավերիչ` Սպիտակի (1988 թ.) երկրաշարժերը: Հայաստանում երկրաշարժերի առավելագույն ուժգնությունը 12-բալանոց սանդղակով 10 բալ է կազմում: 8-բալանոց երկրաշարժերի սեյսմիկ գոտին ընդգրկում է երկրի 70%-ը, իսկ 7-բալանոցը`30%: